ကမၻာသူကမၻာသားမ်ား မွ်မွ်တတေတြးလုိ႔ စိတ္က်န္းမာၾကပါေစ

Friday, May 30, 2008

ယုံခ်င္ယုံ မယုံခ်င္ေန

တစ္ေန႕က ေနျပည္ေတာ္ေရာက္ရင္း မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကအေဖာ္ေခၚတာနဲ႕ ပ်ဥ္းမနားဘဏ္ကုိ ေရာက္ပါတယ္။ လူေတြကလည္းႀကိတ္ႀကိတ္တုိးေပါ့။ ဘဏ္မန္ေနဂ်ာဆုိတဲ့သူကေတာ့ ႐ုပ္ရည္သန္႔သန္႔ျပန္႔ျပန္႔ နဲ႔ပါပဲ။ အလုပ္ကုိလည္းႏုိင္ႏုိင္နင္းနင္းရွိပုံရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္မၾကာခင္ သူလုပ္လုိက္တဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲ အျပဳအမူကေတာ့ ႏုိင္ငံႀကီးသားတစ္ေယာက္နဲ႔ မတန္တဲ့အဆင့္ကုိ ျပေတာ့တာပါပဲ။
လစာေပးရက္ဆုိေတာ့ အလုပ္ကမ်ားတယ္မဟုတ္လား။ စိတ္႐ႈပ္ေနပုံရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္တုိ႔နားလည္တာကေတာ့ ၀န္ထမ္းမွန္ရင္ မည္မွ်အလုပ္မ်ားသည္ျဖစ္ေစ၊ သူ႕ရဲ႕ ပုံစံမပ်က္ ေဆာင္ရြက္ရမွာ ေလ။ ႐ုိင္းစုိင္းမႈကုိဘယ္ေတာ့မွထုတ္ေဖာ္မျပသင့္ဘူးေပါ့။ သူက လာၿပီးထပ္တဲ့ခ်က္လက္မွတ္ေတြကုိ သူ႔မွတ္ခ်က္မေပးခင္ နာမည္ေခၚတယ္ေလ။ခ်က္လက္မွတ္ေတြကလည္း က်ဳပ္တုိ႔ႏုိင္ငံရဲ႕ အလြန္ႏုိင္နင္းလွတဲ့ဘဏ္စနစ္အရ ပုံေနတာပဲေပါ့။ ခ်က္လက္မွတ္ စစ္ေဆးတဲ့ ကေလးမေလးခမ်ာလည္းတစ္ေယာက္တည္းဆုိေတာ့ မႏုိင္မနင္းေပါ့။ ေနာက္တစ္ေယာက္လာကူဖုိ႔ လည္း မန္ေနဂ်ာႀကီးခမ်ာ စီမံတတ္ပုံမရတာလား၊ စီမံခြင့္မရတာလား မသိ။ ေစာင့္ရတဲ့လူေတြမွာလည္း ၀မ္းကဆာ၊ေရကငတ္၊ ေမွ်ာ္ၾကည့္ေတာ့လည္း ခ်က္လက္မွတ္အပုံႀကီးက တစ္ထပ္ႀကီး။ ဒီေတာ့လည္း ဘဏ္အျပင္ဘက္က စားေသာက္ဆုိင္ကေလးေတြကုိသြားၿပီး မရွိမဲ့ရွိမဲ့ေလးနဲ႕ ျခစ္ၿခဳပ္ၿပီး စားရေတာ့တာေပါ့။အဲဒီမွာျပႆနာက စေတာ့တာပါပဲ။ မန္ေနဂ်ာႀကီးက နာမည္ေခၚတဲ့အခ်ိန္ စားေသာက္ဆုိင္ ေရာက္ေနၾကတဲ့ ေငြထုတ္သူမ်ားခမ်ာ မၾကားႏုိင္၊ မလာႏုိင္ျဖစ္ကုန္ေတာ့တာပါပဲ။ အလြန္ယဥ္ေက်းလွတဲ့ မန္ေနဂ်ာႀကီးဟာ ႏွစ္ႀကိမ္တိတိေတာ့ ဦး----- ဆုိၿပီး ေခၚပါေသးတယ္။ တတိယ အႀကိ္မ္မွာေတာ့ ““ဦး”” ဆုိတာမပါေတာ့ဘဲ နာမည္ငုတ္တုတ္ကုိသာ ေခၚပါေတာ့တယ္။ ေထာင္ဗူး၀မွာ အက်ဥ္းသားေလာင္းေတြကုိ တန္းစီးထုိင္ခုိင္းသလုိေပါ့။ အဲဒီ ေငြထုတ္သူဟာ မန္ေနဂ်ာ ႀကီးထက္ အသက္အရြယ္ႀကီးသလား၊ ငယ္သလား၊ ျဖဴသလား၊ မဲသလား သူလည္းမသိ က်ဳပ္လည္းမသိ ဘယ္သူမွလည္းမသိၾကႏုိင္ဘူးထင္ပါတယ္။အဲဒီေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔စဥ္းစားၾကရေအာင္။ ဒီလုိျဖစ္ၾကရတာမွာ ဘယ္သူ႕တာ၀န္လည္း၊ ကုိယ့္ အလွည့္ေရာက္ခ်ိန္မွာ ရွိမေနတဲ့ ေငြထုတ္သူရဲ႕တာ၀န္လား။ ႏွစ္ႀကိမ္နာမည္ေခၚရုံနဲ႔ ကုိယ့္တာ၀န္ေက်ၿပီ၊ မလာတဲ့သူဟာအဆင့္မရွိတဲ့အ႐ုိင္းအစုိင္းေကာင္ဆုိၿပီး႐ုိင္းျပစြာ ဆက္ဆံဖုိ႔ႀကဳိးစားတဲ့ မန္ေနဂ်ာ(အေကာင္းစား) ရဲ႕တာ၀န္လား။ ဘဏ္စနစ္ကုိ ရွင္းလင္းေအာင္ေဆာင္ရြက္မေပးႏုိင္တဲ့ ၀န္ႀကီးဌာန(သုိ႔မဟုတ္) တင္ျပရ ေကာင္းမွန္းမသိတဲ့ ဘဏ္တာ၀န္ခံေတြရဲ႕ တာ၀န္လား။
သုံးမ်ဳိးျဖစ္လာမယ္။
(၁)႐ုိင္းစုိင္းစြာအဆက္ဆံခံရတဲ့သူကေတာ့ ဘဏ္မန္ေနဂ်ာကုိ အျပစ္တင္မယ္။
(၂)ေဘးကက်ဳပ္တုိ႔လုိမ်ဳိး နားေထာင္ရတဲ့သူေတြတစ္ခ်ဳိ႕က အနားမွာအဆင္သင့္မရွိသူကုိ အျပစ္ တင္မယ္။
(၃)နဂုိကတည္းက အျမင္မၾကည္လင္တဲ့ နားေထာင္သူတစ္ခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဒီမန္ေနဂ်ာကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး အစုိးရကုိအျပစ္တင္မယ္။
က်ဳပ္သေဘာေျပာရရင္ေတာ့ ကုိယ့္သေဘာကုိယ္ေဆာင္ပါတယ္။ ဒီမန္ေနဂ်ာလူ႐ုိင္းဟာ လူေတြသူ႕အနားမွာ၀ုိင္းအုံေနတာကုိ သာယာမႈျဖစ္လာပုံရပါတယ္။ (သူ႔ကုိပဲ အားလုံးက ၀ုိင္းၾကည့္ ေနၾကတာကုိး။ အမွန္ေတာ့ လူေတြက ကုိယ့္အပူနဲ႔ကုိယ္ပါ။) မန္ေနဂ်ာႀကီးခမ်ာ သာယာမႈေတြ ျဖစ္လာရာကေန “ဒီအခ်ိန္မွာသူေျပာသမွ် အမွန္ပဲ”ဆုိၿပီး မခ်င့္ခ်ိန္ႏုိင္ေတာ့ရာကေန အေပၚမွာ ေျပာခဲ့တဲ့ ႐ုိင္းစုိင္းမႈေတြ ျဖစ္လာရေတာ့တာပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ သူဟာ တန္းစီေနရတဲ့လူအုပ္ႀကီးကုိ ၾကည့္ၿပီး ကုိယ့္ဌာန ရဲ႕လုပ္ငန္းမႏုိင္နင္းမႈကုိ ရွက္ေနရမွာပါ။
ကဲ- ခ်ဳပ္လုိက္ၾကရေအာင္။ ဒီလုိ၀န္ထမ္းေတြေၾကာင့္ ၀န္ႀကီးဌာနကုိေသာ္လည္းေကာင္း၊ အစုိးရကုိေသာ္လည္းေကာင္း လူေတြ မုန္းတီးလာႏုိင္တယ္။ အျပစ္ျမင္လာႏုိင္တယ္။
ဒါနမူနာပါ။ အရင္တုံးကလည္းဒါမ်ဳိးေတြျဖစ္ခဲ့ဖူးမွာပါ။ ဒီလုိျဖစ္စဥ္မ်ဳိးေတြေၾကာင့္ အစုိးရကုိ မုန္းတဲ့သူေတြလည္း ေပၚခဲ့ဖူးမွာပါ။ တကယ္ေတာ့ ဒီလူ႐ုိင္းေကာင္ မန္ေနဂ်ာဟာ ႏုိင္ငံေတာ္အေပၚ သစၥာေစာင့္သိသူလည္း ျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္မွာပါ။ မရွိလုိ႔လုပ္စားတဲ့လူ ျဖစ္ႏုိင္ေခ်မ်ားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္အစုိးရဟာ သူ႔အတြက္ တာ၀န္ယူႏုိင္မွာမဟုတ္ပါ။(လူေတြက မတုိင္မခ်င္းေပါ့)။ ဒါေၾကာင့္ အစုိးရကသိေအာင္ တုိင္ၾက ရမယ္။ ဒါမွတာ၀န္ေက်မယ္။ က်ဳပ္တုိ႔ဒါမ်ဳိးခြင့္မလႊတ္သင့္ဘူး။ ခြင့္လႊတ္ပါတယ္ဆုိၿပီး ေနာင္မွ “ဒါေတြေၾကာင့္ အစုိးရကုိမႀကဳိက္တာ”ဆုိတာမ်ဳိး မေျပာသင့္ပါဘူး။
က်ဳပ္ကေတာ့ မွ်တယ္။ ဒီလုိ၀န္ထမ္းေတြ အစုိးရထဲမွာ အမ်ားႀကီးပဲ။ ဘယ္လုိလုပ္ေရြး ထုတ္ႏုိင္မွာတုံး။ ဘယ္သူေတြတက္လာလာ အစုိးရဟာ အစုိးရပါပဲ။ အစုိးရတုိင္း ဒါမ်ဳိးျဖစ္တတ္တယ္။ ၀န္ထမ္းဆုိးေတြကုိသာ ေရြးထုတ္သန္႔စင္ရမွာပါ။
ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေတြးလုိ႔ ေတြးေတြးဆဆ ရွင္းၾကရေအာင္။

Saturday, May 17, 2008

တရားရဲ႕လား
က်ဳပ္တုိ႔ငယ္ငယ္က ပုသိမ္မုန္တုိင္းဒဏ္ခံရဖူးတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးဆုိးတဲ့မုန္တုိင္းဗ်ာ၊ ကေလးအရြယ္က်ဳပ္တုိ႔ညီအစ္ကုိတစ္ေတြကေတာ့ စိတ္မညစ္ခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္တစ္ေန႔ မုန္တုိင္းလည္းစဲေရာ၊ တစ္ေပ်ာ္တစ္ပါး သြပ္ျပားေတြထြက္သယ္ၾကတာမွတ္မိေသးတယ္။ ဒါ ဗမာ့ စိတ္ဓာတ္ပဲ။ အခုက်ေတာ့မွ ဗမာေတြကုိ လူေပ်ာ့လူညံ့ေတြအျဖစ္ အေရာင္ဆုိးၿပီး ႏုိင္ငံေရးတုိက္ပြဲ လမ္းႀကဳံ ၀င္ႏႊဲဖုိ႔ ႀကံတာေတာ့ လြန္တာေပါ့။ ကုိယ္က သူမ်ားႏုိင္ငံမွာ မွီခုိကပ္ရပ္ေနရတာကုိအားမရလုိ႔ က်န္တဲ့သူေတြပါ သူမ်ားခံြ႕ေကွၽြးတာ စားရေအာင္တြန္းအားေပးေနတာကုိ ေတြ႕ရတယ္။ ကူညီတာကုိ လက္ခံတယ္။ လာၿပီး ဆရာ မလုပ္နဲ႕၊ “နင္သနားတာ ငါသိတယ္”လုိ႔ ေျပာလုိက္မယ္။ ေစတနာသာမွန္ရင္ ယတိျပတ္ သတ္္မွတ္တဲ့ေနရာမွာ ထားသြားေပးပါ။ လုိရင္ အကူအညီေတာင္းမယ္။ မလုိဘူးဆုိရင္ မလုိလုိ႔ေပါ့။ ပစၥည္းသာ ေပးပါ။ ဗမာေတြသုံး တတ္ပါတယ္။ ခဏနဲ႕ဗမာေတြ ကုိင္တတ္ပါတယ္။ Hover Craft ေတြေပးတာ သိပ္ႀကဳိက္တယ္။ ေမာင္းတဲ့နည္း စနစ္ကုိ ေလဆိပ္မွာ တစ္နာရီပဲသင္ေပးပါ။ မတတ္ဘူးဆုိရင္ ပါးရုိက္ၿပီး ပစၥည္းသာျပန္သိမ္းသြား၊ ၿပဳံးၿပဳံးေလးခံ လုိက္မယ္။ ဒါပဲ။ (ေမာင္ခ်ိန္ခြင္)